مدت قرنطینه کرونا را میتوان از ۱۴ روز به ۷ یا ۱۰ روز کاهش داد
تاریخ انتشار: ۱۲ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۱۸۹۵۱۶
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از آسوشیتدپرس CDC قبلا توصیه کرده بود که هر کس که در معرض کروناویروس قرار گرفته است، باید خودش را برای ۱۴ روز قرنطینه کند.
اما اکنون مقامات این سازمان میگویند گرچه قرنطینه ۱۴ روزه هنوز به عنوان بهترین شیوه کاهش خطر انتشار کووید-۱۹ توصیه میشود، اما «دو گزینه قابلقبول دیگر» هم وجود دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
یک گزینه این است که قرنطینه را پس از ۱۰ روز در صورتی که فرد دچار هیچ علامتی نشده باشد، پایان داد و گزینه دیگر پایان دادن به قرنطینه پس از ۷ روز در صورت بیعلامت بودن فرد و نیز منفی بودن آزمایش کرونای او است.
نمونهای که نتیجه آزمایش آن منفی شده است، باید در طول ۴۸ ساعت مانده به روز نهایی قرنطینه گرفته شده باشد.
همچنین بدون توجه به مدت قرنطینه، افراد باید علائم خودشان را برای ۱۴ روز کامل پس از قرارگیری در معرض ویروس زیر نظر داشته باشند.
مقامات CDC میگویند براساس مدلسازیها پایان دادن به قرنطینه پس از ۱۰ روز بدون آزمایش منفی به خطر حدود یک درصد انتشار ویروس به دیگران میانجامد و پایان دادن به قرنطینه پس از هفت روز با وجود آزمایش منفی خطر حدود ۵ درصدی انتشار ویروس را ایجاد میکند.
این مدت توصیهشده قرنطینه برای افرادی است که در «تماس نزدیک» با بیمارن کووید-۱۹ بودهاند و تماس نزدیک به «قرار گرفتن در فاصله دو متری شخص دچار عفونت برای مجموع مدت ۱۵ دقیقه یا بیشتر در مدت ۲۴ ساعت است که از ۲ روز پیش از بروز علائم بیماری یا آزمایش مثبت شروع شده باشد.
کد خبر 569795 برچسبها كروناويروسمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: كروناويروس ۱۴ روز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۱۸۹۵۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پافشاری بر پدیده «اوج نفت» هرج و مرج انرژی را تشدید میکند
دبیرکل اوپک در مقالهای نوشت به جای سخن گفتن از پایان عصر نفت و پافشاری بر آن باید بر کاهش انتشار گازهای گلخانهای تمرکز کرد.
به گزارش خبرگزاری رویترز، هیثم الغیص بهتازگی در مقالهای برای نشریه «میس» نوشت: پایان عصر نفت موضوعی غیرقابل تحقق است، زیرا سرعت رشد تقاضای انرژی بهگونهای پیش میرود که انرژیهای جایگزین در مقیاسی نیستند که بخواهند جای نفت را در سبد مصرف انرژی جهان بگیرند از این رو باید به جای کاهش مصرف نفت، تمرکز را بر کاهش انتشار گازهای گلخانهای در فرآیند تولید سوختهای فسیلی گذاشت.
وی افزود: روند نگرانکنندهای درباره روایتهای موجود درباره مصرف نفت وجود دارد که در آنها از عبارتهایی مانند پایان عصر نفت استفاده میکنند و این موضوع میتواند به هرج و مرج در حوزه انرژی دامن بزند.
الغیص در مقالهای که نشریه میس در شبکه اجتماعی ایکس (X) به اشتراک گذاشت، نوشت: اگر در نتیجه کاهش سرمایهگذاریها عرضه کاهش یابد، در حالی که تقاضا برای نفت همچنان افزایش یابد، همانطور که امروز شاهد چنین روندی هستیم، چه اتفاقی رخ میدهد؟
وی ادامه داد: واقعیت این است که پایان عصر نفت محققشدنی نیست.
سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) بر این باور است که مصرف نفت در دهههای آینده همچنان رو به افزایش خواهد بود، در حالی که آژانس بینالمللی انرژی پیشبینی میکند تقاضا برای نفت تا سال ۲۰۳۰ میلادی به اوج خود میرسد.
الغیص در مقالهای برای «میس» نوشت: صنعت نفت در فناوریهایی مانند استفاده از جذب کربن و ذخیرهسازی، هیدروژن پاک و جذب مستقیم هوا سرمایهگذاری میکند، بنابراین این شرایط نشان از این دارد که امکان کاهش انتشار گازهای گلخانهای در فرآیند تولید نفت مورد نیاز جهان فراهم است.
وی در این مقاله آورده است: جهان در دو دهه اخیر بیش از ۹.۵ تریلیون دلار در زمینه دوره گذار به انرژی کمکربن سرمایهگذاری کرده است، با این حال انرژیهای بادی و خورشیدی هنوز هم تنها کمتر از ۴ درصد از انرژی مورد نیاز جهان را تأمین میکنند و خودروهای برقی ضریب نفوذ جهانی بین ۲ و ۳ درصد دارند،
به گفته الغیص، واقعیت این است که بسیاری از انرژیهای جایگزینها نمیتوانند جایگزین نفت در مقیاس لازم شوند، یا در بسیاری از مناطق مقرون بهصرفه نیستند.